Yeter artık.
Bu ülkenin Meclisi’nde 85 milyon insanı temsil eden milletvekilleri, bugün en temel sorunun tam ortasında duran emeklilerin sesini duymak zorunda.
Ülkenin dört bir yanında kiralar uçmuş, market raflarındaki fiyatlar akıl sınırlarını aşmış, bir evin mutfağını döndürmek bile imkânsıza dönmüş durumda. Emekli, ömrünü çalışarak geçirmiş bir insan olarak artık açlık tehlikesi ile yüz yüze.
Bugün pazara çıkan emekli, cebindeki para ile ya bir kilo meyve alabiliyor ya da bir paket peynir. Kiralar, maaşların kat kat üzerine çıkmış. Eczane masrafı, ulaşım ücreti, faturalar… Hesap ortada. Bu insanlara “idare edin” demek artık bir vicdan meselesini çoktan geride bıraktı. Çünkü ortada idare edilecek bir durum kalmadı.
Sorun belli. Çözüm de Meclis’in elinde.
Emeklilerin maaşlarını gözden geçirin, düzenleyin, bu insanlara nefes olacak bir adım atın. Bu çağrı bir siyasi tartışmanın değil, bir insanlık sorumluluğunun çağrısıdır.
Milletvekilleri, temsil ettiğiniz halkın en kırılgan kesimi bugün ayakta durmaya çalışıyor. Bu ülkenin bereketi, alın teri, emeğiyle bugüne gelmemizi sağlayan emekliler artık sabrın son noktasında.
Yeter artık.
Bu ses, lüks sofralardan değil; pazarda fiyat karşılaştırırken eli titreyen emekliden geliyor. Bu ses, ev kirasını ödemek için ayın sonunu beklemeyip borca giren vatandaştan geliyor.
Meclis, bu sese karşı kayıtsız kalamaz.
Kalırsa, görevini yerine getirmiyor demektir.
Artık düzenleme şarttır.
Artık adım şarttır.
Artık insanca yaşamak her emeklinin hakkıdır.
İnşallah emeklinin sesi ve çığlığı duyulmalıdır.
Esenkalın, Hoşçakalın, Dostçakalın, Emekli kalın.