Günümüz insanının en büyük yanılgısı, kendini sorgulamayı bırakması oldu. Artık kimse aynaya bakıp “benim hatam neydi?” demiyor. Herkes doğru, herkes mükemmel, herkes haklı! Peki bu kadar mükemmel insanın yaşadığı bir dünyada neden bu kadar yanlış, bu kadar huzursuzluk, bu kadar kırgınlık var?
Bir düşünelim…
Toplumun her kesiminde bir “kusursuzluk” hastalığı aldı başını gidiyor. Kimi iş yerinde, kimi evinde, kimi sosyal medyada kendini kusursuz gösterme yarışında. Hatalarımızı kabul etmek yerine, suçu başkalarına atmayı marifet sayıyoruz. Yanlış yaptığımızda “ben hata yaptım” demek yerine, “o beni anlamadı” diyoruz. Çünkü egolarımız o kadar şişmiş ki, kendi payımızı görmek bize ağır geliyor.
Oysa insan olmanın en doğal yönü, hata yapabilmektir. Hata yapan değil, hatasında ısrar eden kaybeder. Fakat bizler artık hatalarımızı görmez olduk. Herkes “ben bilirim”, herkes “ben haklıyım” der hale geldi. Bir dostumuzla kırıldığımızda, barışmak yerine “o gelsin özür dilesin” diyoruz. İşte burada kaybediyoruz aslında: insanlığı, tevazuyu, içsel huzuru…
Bir de sosyal medya çağı var elbette. Orada herkes güçlü, mutlu, başarılı, vicdanlı, ahlaklı. Fakat gerçek hayatta birbirimize tahammülümüz yok. Empati yerini önyargıya, sabır yerini tahammülsüzlüğe bıraktı. Çünkü kimse kötü görünmek istemiyor. Herkes “en iyi ben bilirim, en doğru ben yaparım” havasında.
Halbuki büyüklük, eksiklerini görebilmekte gizlidir. Kendini eleştirebilen insan hem olgunlaşır hem de başkalarının kusurlarını daha hoşgörülü karşılar. Çünkü bilir ki, insan kusurlarıyla insandır.
Bir düşünün; en son ne zaman içtenlikle “ben hata yaptım” dediniz?
Ne zaman birine “haklısın” dediniz?
Ne zaman egonuzu bir kenara bırakıp bir gönül tamir ettiniz?
Toplum olarak yeniden “mükemmel değil, insanız” diyebilmeyi öğrenmeliyiz.
Kendini sorgulamayan, hep başkalarını suçlayan bir toplumun huzuru olmaz.
Gerçek mükemmellik, hatasını görebilen ve düzeltme cesaretini gösteren insandadır.
Unutmayalım:
Kötüyüm diyebilen insan, aslında en iyi insandır. Çünkü kendini tanıyan, nefsini bilen, hatasından ders çıkarandır.
Ama “ben mükemmelim” diyen, en çok yanılan kişidir.
